@^^เรื่องเล่าคนใต้ปีก ณ โรยัล ตอนที่ 9 "^^ทำในสิ่งใหม่ๆ^^@^^Looking For New Things^^Wind Beneath The Wings Eps #9^^@

28 Feb 2015
Time 14:30LT
@ FlyawayMinee's House
Temp 32C

ปี 2014

เริ่มต้นชีวิตได้สวยหรู

ได้เดินทางต่างประเทศ ข้ามทวีปกับลูกชายและแม่

ได้ฝึกฝน และหันมาชอบการทำอาหาร และเบเกอรี่อย่างบ้าคลั้ง

และคิดวางแผนชีวิตและครอบครัวให้มั่นคงขึ้น 

โดยการตัดสินใจซื้อบ้าน หลังจากที่เช่ามานานหลายปี

ต้นปีก็ได้พาแม่ไปเที่ยวกับบริษัทเช่นเคยที่เพชรบุรี

หลังกลับจากไปเที่ยว ก็มีโปรแกรมเยอะมาก และโปรแกรมสำคัญคือ

พาแม่ไปทำวีซ่าไปออสเตรเลีย

งานนี้มินีกับลูกก็ได้ไปด้วย เพราะพี่สาวอยากให้ไปส่งแม่

จริงๆแม่เคยไปออสเตรเลียมาแล้ว แต่ตอนนั้นไปกับพ่อ และเขาก็ยังไม่แก่มาก

กำหนดการเดินทางไปออสเตรเลียคือเดือนพฤษภาคม แม่จะไปอยู่ที่โน้นตั้ง 6 เดือน

งานนี้มินีต้องกระเต้งๆ มิคาอิลมาออฟฟิตยาวเลย

ระหว่างที่ยังไม่ได้ไปออสเตรเลีย มินีอยากทำอาหารที่พ่อเคยทำให้ทานได้เอง

ตั้งเป้าไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วว่าต้องทำโรตี มะตะบะ ซาลาเปาให้ได้ เลยฝึกจนตอนนี้ทำได้แล้ว

 @ โรตีมะตะบะ @

@ ซาลาเปา @

หลังจากทำอะไรได้เอง ก็เกิดความมั่นใจว่าต้องทำอย่างอื่นได้อีก

หาเมนูที่อยากทำจากอินเตอร์เน็ตบ้าง ถามสูตรพี่สาวบ้าง จนได้อีกหลากหลายเมนู

 @ คาราเมลปอปคอร์น @

 @ บานอฟฟี่ @

 @ นิวยอร์จชีสเค้ก @

 @ ฟรุ๊ตทาร์ต @

 @ เครปซอสสตอเบอรี่ @

 @ ซูชิ @

 @ พิซซ่า @

 @ ฮันนี่โทสต์ @

 @ ทาร์ตไข่ @

 @ ปาปาโรตี @

 @ เค้กกล้วยหอม @

 @ ขนมจีบตัวนก @

@ สะเต๊ะไก่แบบมาเลย์ @

 @ พาฟโลวา @

 @ ซินิมอลโรล @

 @ สวีดีชซินิมอนบันจ์ @

 @ ช่อม่วง @

 @ มาการองพิการๆ @

ตอนนี้ทำออกมาสวยแล้วนะ รู้ยัง?

 @ คุกกี้คัพเค้ก @

 @ ชอคโกแลคชิพคุกกี้ @

 @ ชอคโกแลคคุกกี้ @

 @ ชอคบอลคุกกี้คัพ @

 @ โอ๊ตมิลล์คุกกี้ @

ตอนนี้ก็ทำขายแล้วนะค่ะ สำหรับคุกกี้ 

และอีกเมนูที่กำลังจะทำขายคือมาการอง

@ สนใจติดต่อไลน์ที่ flyawayminee @

ถ้าพูดถึงเรื่องงานปี 2014

เป็นช่วงวิกฤตของงานเลยการว่าได้

ตั้งแต่ต้นปีเลย มีปัญหากับลูกค้าที่สิงค์โปร์ เรื่องการจอดที่เชียงใหม่

คือ มีการประกาศไม่ให้เครื่องจอดค้างคืนที่เชียงใหม่ ทางเราก็แจ้งเมืองนอกไป

แต่เขาดันไปติดต่อท่าฯเอง แล้วยังไงล่ะ จนทคนไทย พอฝรั่งโทรมา ก็ OK ๆ ไป

สรุปคือ เข้าใจที่เขาขอมั้ยอ่า? แล้วเมืองนอกมาติเราว่า 

ทำไมเราขอไม่ได้ แล้วทำไมเขาขอเองได้

ปวดหัวกับเรื่องนี้นานมาก มีการโทรคุยกับประชุมสายกับเมืองนอก

ให้เราอธิบายไป ว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้านายเราของขึ้นสิครับ

คือ คนไทยในสายตาคนต่างชาติคือ ด้อยเรื่องภาษามากนะ มันถึงได้กดขี่เราแบบนี้

@ ท่าฯ รับปากต่างชาติให้จอดค้างคืน แต่ไม่มีที่จอด

เลยต้องมาจอดบนสาย TAXI WAY @

เรื่องนี้จบไป ก็มีเรื่องอื่นเข้ามาไม่ให้หัวสมองของเราหยุดพักเลย

ทั้งเรื่องไฟล์ทของทูต เรื่องการขอสลอท ที่ไม่ได้ยุ่งยาก แต่ลำบากใจมาก

เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้สึกว่าการขอสลอท 

คนขอต้องระมัดระวังการเขียนคำขอมาก ไม่งั้นเขาอาจจะด่าแม่เราได้

แต่เรื่องที่น่าเศร้าใจที่สุดคือ พี่สุทัศน์ พี่ชายของพวกเราที่โรยัล เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต

ส่วนเรื่องทริปการเดินทางไปออสเตรเลีย

จุดมุ่งหมายคือเมืองเมลเบิร์น ไปส่งแม่

แต่มินีกับมิคาอิลได้เที่ยวด้วย

ชอบเมลเบิร์นมากนะ อยากไปอีก 

อยากไปพร้อมหน้าพร้อมตากัน อินชาอัลลอฮฺ

ชอบมากกว่ายุโรปที่เคยไปด้วยซ้ำ

และเป็นปีที่มิคาอิลได้ไปเรียนที่ศูนย์กลางศึกษาพิเศษด้วย

ตอนนี้เขาเข้ากับเพื่อนได้ดี เรียนรู้ไว 

เหลือแค่มินีต้องหาโรงเรียนเรียนร่วมที่เหมาะสมกับเขาจริงๆ

ช่วงสิ้นปีก็ตกลงใจซื้อบ้านที่อยู่

ไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไร แต่สุดท้ายแล้ว ปัญหาเริ่มส่อแวว

แต่จริงๆแล้ว ปัญหานั้น มันยังมีทางออกให้เราแก้ปัญหาต่อไป

อัลฮัมดุลลิลละห์ในระยะเวลา 10 ปีของชีวิตการทำงาน

ที่มีสิ่งดีๆ เข้ามา แม้จะมีเรื่องราวที่ยากลำบากมากบ้างก็ตาม

แต่ยังคงยืนยันว่า มันเป็นเพียงบททดสอบใจเราจริงๆ

เราอยู่กับมันให้ได้ เราจะได้มองเห็นถึงทางแก้ของมัน ไม่ช้าก็เร็ว

ตอนแรกคิดว่า ปีที่ 10 คงมีการย้ายงาน 

หรือออกมาทำขนมขาย ดังที่ตั้งใจไว้มานานแล้วว่าอยากมีร้าน

แต่ด้วยหลายๆ อย่างยังไม่เข้าที่เข้าทาง

ชีวิตในโรยัลฯ ยังคงดำเนินต่อไป

อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปในปีที่ 10 มินีจะคอยอัพเดทเรื่อยๆ นะค่ะ

แต่สิ่งนึงที่ภูมิใจคือ มิคาอิลเดินได้แล้ว

แม้จะไม่เก่งมาก แต่เขาเดินได้เองแล้วจริงๆ 

หวังมานานมาก เขาก็ทำได้

หลายสิ่งที่มินีเคยหวังไว้ แล้วพยายามทำให้มันสำเร็จ

แล้วมันก็สำเร็จจริงๆนะ เช่นเรื่องการทำขนมมาการอง หรือมากาฮอง

ที่ผ่านมาทำเป็น 10 รอบ เพิ่งจะมาสำเร็จในรอบที่ 10

พยายามหาสาเหตุต่างๆนานา ว่าทำไมทำออกมาแล้วไม่สำเร็จ

ตอนนี้เริ่มรู้แล้ว แต่ยังต้องพัฒนาไปเรื่อยๆ ตัวเราต้องไม่หยุดนิ่ง

คงใช้ได้กับทุกๆ เรื่องนะ ถ้าพยายามแล้ว มันไม่มีอะไรยากเกินไปจริงๆ

ปีที่ 10 มีการปฏิวัติในที่ทำงานโดยคณะปฏิวัติ "จันโอเย"

เกิดการระส่ำระสายกันทั่วหน้า

จุดจบจะเป็นยังไง ต้องติดตามกันต่อไปนะค่ะ

มีความสุขในทุกๆวันค่ะ

@^^เรื่องเล่าคนใต้ปีก ณ โรยัล ตอนที่ 8 "^^รู้สึกแก่ลงไปเยอะ^^@Feeling Old^^Wind Beneath The Wings Eps #8^^@

28 Feb 2015
Time 11:30LT
@ FlyawayMinee's House
Temp 32C

ตอนที่ 8 แล้ว 

ต้องรีบเขียนให้จบภายในสิ้นเดือนนี้

วันนี้ก็วันสุดท้ายของเดือนกุมภาพันธ์ ยังมีชีวิตอยู่ดีนะค่ะ

แม้อะไรจะเปลี่ยนแปลงไป แต่ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป

ปี 2013 

เป็นอีกปีที่พวกเราคาดหวังถึงความเจริญก้าวหน้าของอาชีพการงาน

รวมถึงบริษัทเองก็ต้องเติมโตขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่หยุดยั้ง

ปีนี้มีการเปลี่ยนแปลงเยอะแยะมากมาย

เพื่อนร่วมงานในแผนก ออกไปได้งานใหม่ในองค์ใหญ่ๆ หลายคน

ถือเป็นความก้าวหน้าของชีวิตเขา ทุกคนล้วนยินดี

แม้จะมีการจากแบบไม่เข้าใจกัน แต่ลึกๆแล้วเชื่อว่า 

ความทรงจำดีๆ ในช่วงที่เราอยู่ที่นี่คงมีอยู่บ้าง

เป็นอีกปีที่มินีโฟกัสเรื่องการรักษาตัวของมิคาอิลมาก

เพราะมิคาอิลเริ่มโตขึ้น สิ่งที่อยากลำบากคือ เขายังเดินไม่ได้

เหนื่อยมาก แต่เรายังมีหวังว่าเขาจะต้องเดินให้ได้

การไปฝึกที่จุฬาฯทุกอาทิตย์มันช่วยได้มากที่เดียว

* เป็นปีที่พี่ชายคนโตตัดสินใจไปอยู่เมืองนอกหลังจากที่พ่อจากไปได้ปีกว่า

@ พี่ชายเดินทางไปใช้ชีวิตที่สวีเดน @

 @ Service Excellent By Nok Air @ 

@ รับประกาศนียบัตรพร้อมกัน

Refresh Course & Flight Dispatcher Course @

* เป็นปีที่น้องตูนเข้ามาทำงานในทีม เป็นน้องที่ทำงานได้ดีมาก เข้าใจงานเร็วมาก

* เป็นปีน้องแพทตี้ ได้ไปเรียน Flight Dispatcher Course เหมือนมินีเมื่อ 6 ก่อน

* เป็นปีที่มินีไปเรียน Refresh เหมือนเช่นทุกปี และได้เทรน Service Excellent By Nok Air

* เป็นปีที่งาน Ground Handling เข้ามาอย่างมากมาย ทั้งลูกค้าเก่าและใหม่

ลูกค้าเก่ายังคงน่ารักเหมือนเดิม ส่วนลูกค้าใหม่ก็ยังคงมีคำถามมากมายที่ต้องการคำตอบจากเรา

@ BBQ Party At My House @

* และเป็นปีที่เริ่มที่มินีหันมารักและดูแลตัวเองมากขึ้น 

ด้วยการเอาจริงเอาจังกับการปั่นจักรยาน

นอกจากที่จะรู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นแล้ว

ยังรู้สึกว่าตัวเองแก่ลงไปเยอะ

สภาพร่างกายที่ทำงานอย่างหนัก ไม่เคยใส่ใจ

ไม่รักตัวเอง ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ตลอด 30 กว่าปี

มันทำให้เรารู้เลยว่า ร่างกายเราทรุดไปเยอะ เป็นโน้นนี่นั้นตลอด

ภูมิแพ้ถามหา ทั้งๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ปฏิวัติตัวเองใหม่ หันมาใส่ใจ รักตัวเองให้มากขึ้นบ้าง

ชีวิตดีขึ้นจริงๆ 

ส่วนเรื่องการงาน เหมือนจะไปได้ดี เหมือนจะมีทิศทางที่ดี

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นแล้ว อะไรที่มันดีๆ มักจะมีคลื่นใต้น้ำ
หรือบางสิ่งบางอย่างแอบแฝง

ที่พร้อมจะปะทุขึ้นมาตอนไหน ไม่มีใครรู้ได้ จริงมั้ย?




จะเข้ามาอัพเดทอีกที ช่วงค่ำๆ นะค่ะ

วันนี้สวัสดีค่ะ

@^^เรื่องเล่าคนใต้ปีก ณ โรยัล ตอนที่ 7 "^^เมื่อโอกาสไม่ได้เป็นของเรา^^@When The Time Doesn't Belong To Me^^Wind Beneath The Wings Eps #7^^@

25 Feb 2015
Time 23:00LT
@ FlyawayMinee's House
Temp 28C

ปี 2012

เริ่มต้นปีหลังน้ำท่วมอย่างยากลำบาก

ออฟฟิตของเราโดนน้ำท่วมจนไม่เหลืออะไรเลย

ดีที่ชั้นสองปลอดภัย แผนกอำนวยการบินของเราทั้งแผนก 

ต้องนั่งทำงานในห้องประชุมร่วมหลายเดือน

ช่วงนั้นมีงานบินถ่ายภาพทางอากาศของบริษัท Finmap

มีเครื่องจากเบลเยี่ยม และเครื่องจากออสเตรเลียตามมาบินสมทบด้วย

เนื่องจากเกิดน้ำท่วมใหญ่ที่ผ่านมา ภาระกิจนี้เลยบินถ่ายภาพ
สภาพพื้นดินของกรุงเทพ บินกันเป็นเดือนๆ
มีนักบินอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน สนิทกันมาก

เหมือนได้เพื่อนมาเพิ่มเลย

เป็นปีที่มินีมีโอกาสดีๆ มีโอกาสได้รับการชักชวนจากบริษัทใหญ่ๆ

ให้ไปร่วมงานด้วยกัน ซึ่งค่าตอบแทนดีกว่ามาก แต่...

มินีก็ปฏิเสธไปอย่างน่าเสียดาย ตอนนั้นก็ตัดสินใจไปแบบลำบากใจพอสมควร

ใจนึงก็อยากไป อีกใจนึงก็ไม่อยากจากที่เก่าไป เหมือนมีสัญญาใจกัน

เปล่าหรอก แค่คิดว่า (คิดเองนะ) ว่าที่ที่ทำอยู่ เคยให้โอกาสมินีในหลายๆเรื่อง

ไม่ใช่เฉพาะเรื่องงาน แต่เป็นเรื่องชีวิต ครอบครัว และเรื่องลูก

เลยตัดใจไม่ไปร่วมงานกับที่ใหม่ที่มินีรู้ว่ายังไงๆ มันต้องดีกว่าที่อยู่แล้ว

หลายๆคนบอกว่ามินีโง่ จริงแหละ มินีโง่จริงๆ ที่ตัดสินใจไปแบบนั้น

แต่ไม่คิดเสียดายเลยนะ เพราะเป็นสิ่งที่เราเลือกเอง
ต้องขอบคุณทุกคนที่ชักชวน และที่นึกถึงกัน ยื่นมือให้โอกาสกับมินี
ทั้งๆ ที่มินีก็ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าคนอื่น แต่ก็ยังนึกถึงก่อน

บางทีอะไรที่มันเหมือนจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเรา 

แต่สุดท้ายแล้ว มันก็ยังไม่ใช่โอกาสจริงๆของเราก็ได้

ทุกอย่างแล้วเหมือนถูกกำหนดไว้แล้วจริงๆ

@ มิคาอิลกับเครื่องบิน @

ระหว่างนั้นชีวิตการทำงานยังคงดำเนินต่อไปเหมือนเดิม

งานโอเปเรชั่น มีช่วงที่ยุ่งมากๆ กับช่วงที่น่าเบื่อมากๆ พอๆกัน

แต่ทุกคนต้องยอมรับว่า เรามีความสุขกับการทำงาน แม้จะยุ่งขนาดไหน

ช่วงต้นปี เจ้านายจัดให้มีสัมนาที่ระยองเป็นครั้งแรก

มันก็เหมือนงานฉลองปีใหม่นี่แหละ มีแจกรางวัลมากมาย 

และครอบครัวเราก็เป็นผู้โชคดี ได้รางวัลที่สองเป็นทีวีแอลซีดี

ดีใจกันมากมาย และเป็นงานแรกที่มินีพาแม่ไปเที่ยวด้วย
หลังจากที่พ่อเสียไป แม่ยังคงเศร้า พามาคราวนี้ แม่จะได้สดใสขึ้นมาบ้าง 

 @ มิคาอิลเล่นน้ำทะเลครั้งแรก @

@ ไปดูปลาสวยๆ @

และช่วงกลางๆปี ออฟฟิตชั้นล่างก็สร้างเสร็จ พร้อมให้เราลงไปทำงาน

มีการทำยูนิฟอร์ทใหม่ ให้ทุกคนใส่ สดใส และดูดีมากๆ

@ ยูนิฟอร์มใหม่ @

แต่เวลาทำงานจริงๆ มินีก็ไม่ค่อยได้ใส่ฟอร์มนี้หรอกนะ มันร้อน

@ ชอบเสื้อขาว แขนยาวมากกว่า @

มีบางช่วงที่ต้องอุ้มมิคาอิลมาที่ทำงาน เพราะแม่กลับบ้านที่นราธิวาส

มิคาอิลต้องอยู่กับมินีตลอด และเขาต้องพบหมอทุกอาทิตย์ที่จุฬาฯ

และอีกไม่กี่เดือน มิคาอิลจะต้องผ่าตัดส่องกล้องในช่องท้อง 

หาไข่อัณฑะข้างซ้าย ที่มันไม่ตกลงถุงสักทีว่ามันไปอยู่ตรงไหน

@ ชีวิตดิสแพชเด็ก @

@ ผ่าตัดเรียบร้อย สู้ๆ กั๊บ @

และปีนี้เป็นปีที่เพื่อนร่วมงานประกาศสละโสดตั้งสองคู่

นึกถึงสมัยที่ตัวเองแต่งงาน ตอนนั้นไม่มีคนที่ออฟฟิตแต่งงานเลย

มีมินีเป็นคู่แรก แล้วก็เริ่มทยอยมีมาเรื่อยๆ เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆ 

และที่สำคัญ มิคาอิลได้ออกงานกับมามาด้วย 

 @ งานน้องมุกกับพี่แน็ต @

@ งานพี่อลิสกับเจ้าบ่าวนายตำรวจใหญ่ @

@ รูปนี้ชอบเป็นการส่วนตัวนะ ฮี่ๆ @

ผ่านไปอีกปี เพื่อนร่วมงานบางคนต่างแยกย้ายไปทำงานที่ใหม่
มันคงเป็นไปตามวัฎจักรเนอะ มีพบก็ต้องมีจาก

แต่คนเดิมๆ อย่างเราก็ไม่ได้ไปไหน ยังคงอยู่ทำงานที่นี่ 

เพื่อหวังว่าสักวัน เราจะเห็นความเจริญเติมโตไปเรื่อยๆ 

อย่างไม่หยุดยั้งของ RSG

คืนนี้นอนหลับฝันดีนะค่ะ

มีความสุขในทุกๆวันค่ะ