ณ บ้านคอยฝน นราธิวาส
เวลา 12:32 น.
หลังจากที่อพยพออกจากบ้านเมื่อคืนวันที่ 21 ตุลา จนถึงวันนี้ ก็ 10 วันพอดี
ที่ทิ้งบ้านโดยที่ไม่สามารถกลับไปดูสภาพบ้านได้เลย คิดถึงทุกสิ่งอย่าง แต่ก็ทำใจได้
ของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้ แค่ขอให้คนที่เรารักปลอดภัย ซึ่งก็ปลอดภัยกันทุกคน
แค่นี้เราก็โชคดีมากๆแล้ว อัลฮัมดุลลิลละห์
พออยู่บ้าน โดยไม่ได้ทำงานเหมือนเมื่อก่อน ทำให้เราแอบคิดถึงงานเหมือนกันนะเนี้ย
ปรกติเช้ามาต้องเช็คเมล์ ตอบเมล์ รับโทรศัพท์ เตรียมแผนการบิน
เช็คสภาพอากาศ โม้ กินข้าวกับน้องๆ กินขนม ออกไปชอปปิ้งเจ๊เล็งตอนเที่ยง
หลับ (น้ำลายยืด) ขอเปอมิต เล่นเฟสบุค (ดูเหมือนจะยุ่งมากเลยเนอะ โอเปที่โรยัลฯ เนี้ย)
ตอนนี้ก็นั่งๆ นอนๆ ทำงานบ้าน แต่ก็มีเช็คเมล์บาง ตอบเมล์บางเท่าที่จะทำได้ เบื่อๆเหมือนกัน
ครั้นจะให้ขึ้นกทมฯ ไปทำงาน เราก็ไม่มีที่จะอยู่ ออฟฟิตที่ดอนเมืองปานนี้คงโดนน้ำท่วมไปแล้ว
ถ้าไม่โดนก็หาทางเข้าออฟฟิตไม่ได้อยู่ดี คนอื่นๆในแผนกต่างไปทำงานที่เชียงใหม่ สุราษฯ
คิดถึงงานเลยเอารูปที่ทำงานมาลง ดูกันเพลินๆ นะค่ะ
สรุป สถานการณ์น้ำท่วมปัจจุบัน ตอนนี้น้ำท่วมออฟฟิตเรียบร้อยแล้ว เราคงต้องนั่งทำงานอยู่กับบ้าน
ก็ต้องตามเปอมิต เพราะมีงานเข้ามาเรื่อยๆ ตามต่างจังหวัด แต่ในกทมฯ คงต้องงดรับงาน
ตอนนี้ มีคนประจำที่เชียงใหม่ สุราษฯ แต่ถ้ามีงานที่หาดใหญ่ มินีขออาสาไปทำให้ก็ได้นะค่ะ
เพราะขับรถไปแค่ 2:30 ชั่วโมงเอง เสร็จงานก็ได้เที่ยวเล่นบ้าง
รู้สึกว่าช่วงนี้จะเป็นช่วงที่เราได้พักจริงๆ อิอิอิ แฮปปี้กันไป แต่เงินเดือนเดือนหน้าจะออกมั้ย??
Next Blog จะเขียนเรื่องราวชีวิตแบบเรื่อยๆ ที่นราธิวาสบ้างดีกว่า.....
