Time 11:59LT
@ RSW's Office
DMK Airport
Temp 31c.
ต่อจากหน้าที่แล้ว มีกิจกรรมหลายอย่างที่ผ่านเข้ามา
3 Nov 2012
ชิมขนมอร่อยๆ ที่ Boat Bekery สาขาถนนแจ้งวัฒนะ-ปากเกร็ด
มิคาอิลดีใจมากได้กินขนมอร่อยๆ
พาเด็กๆ มากินขนม
Cake display น่ารักมากๆ
ไว้วันเกิดของมิคาอิลปีหน้าจะมาสั่งทำเค้กน่ารักๆ ที่นี่
ขนมร้านนี้อร่อยมากๆ ในร้านก็ตกแต่งได้โปร่ง นั่งสบาย
มีขนมให้เลือกเยอะ มีอาหารด้วยนะ
มินีเจอร้านนี้โดยบังเอิญ ระหว่างทางที่จะกลับบ้าน
เลยชวนน้องไปร์และคุณอลันมาลองรสชาติขนมที่นี่ดู
ไม่ผิดหวังเลยค่ะ อร่อยทุกอย่าง ราคาไม่แพงมาก ชอบๆ
ไว้จะกลับมากินที่นี่ใหม่ เพราะไม่ไกลจากบ้านเรา ขับรถแปบเดียวก็ถึง
6 Nov 2012
พามิคาอิลหาหมอ+นอนโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดส่องกล้อง
วันนี้ต้องไปพบหมอศัลยกรรมเด็ก
เพราะมิคาอิลมีนัดผ่าตัดส่องกล้องวันพรุ่งนี้
ขั้นตอนก่อนที่จะเข้าไปนอนโรงพยาบาลนี้เยอะมากๆ
ต้องไปนู้นนี้นั่น ทำเอาเราอารมณ์ไม่ดีไปเลย
แต่ก็ผ่านพ้นไปได้ มินีหันไปมองมิคาอิล เขาก็ยังร่าเริง
เขายิ้ม สนุก โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า วันรุ่งขึ้นเขาจะต้องเจ็บตัว
พอได้ห้องที่โรงพยาบาล ก็ขึ้นไปเก็บข้าวของ
ห้องพิเศษที่ได้จองไว้เป็นเตียงคู่ เพราะถ้าจองเตียงเดี่ยว
ค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทั้งหมด เราต้องจ่ายเอง ใช้สิทธิ์อะไรไม่ได้เลย
พยาบาลให้เปลี่ยนชุด แต่วันนี้ยังไม่ได้ผ่าตัด
พยาบาลแค่มาวัดความดัน เก็บฉี่ สวนก้น
หลังจากนั้นคุณหมอที่ผ่าก็เข้ามาอธิบายวิธีการ แล้วรายละเอียด
สั่งให้มิคาอิลอดอาหาร นม และน้ำตอน ตี 2 เพราะหมอจะผ่าตัดตอนเช้า
7 Nov 2012
วันผ่าตัดส่องกล้อง ณ โรงพยาบาลจุฬาฯ
เช้ามืดของวันที่ 7 ป๋มพร้อมผ่าตัดแล้ว
ระหว่างรอเข้าห้องผ่าตัด ชั้น 17 ตึกสก.
วันนี้มิคาอิลต้องเข้าห้องผ่าตัดแล้ว มินีตื้นเต้นมาก
หมอบอกว่าจะผ่าตัดตอนเช้าแต่เอาเข้าจริงๆ กว่าจะเรียกมิคาอิลไปห้องผ่า
ก็เกือบเที่ยงสงสารมิคาอิลมาก เขาหิว
แต่มินีหลอกล่อด้วยการพาเดินเล่นมิคาอิลก็ยิ้ม เล่น
แต่ด้วยความที่อดอาหารมาตั้งแต่ตี 2
มิคาอิลคงหิวมากจริงๆ ไม่งั้นไม่งอแงมากมายขนาดนี่
มินีเริ่มโมโห คุณอลันบอกว่า ถ้าหมอยังไม่เรียกไปผ่า
ก็ยกเลิกการผ่าตัดไปเลย คุณอลันแรงจริงๆ เขาทนเห็นลูกหิวไม่ได้แล้ว
เราเลยแจ้งไปกับทางพยาบาลว่าอีกนานมั้ย?
พยาบาลก็เห็นแล้วบอกเราว่าจะไปดูคุณหมอให้ สักพักใหญ่ๆ
จากนั้นก็มาตามเรากับมิคาอิลไปห้องผ่าตัด ตอนเที่ยงครึ่ง
หน้ามินีเป็นตูดแล้ว พยาบาลมีแซวมิคาอิลว่า โอยๆ ร้องทำไม?
มินีตอบแบบเสียงโมโหมากว่า ก็เด็กมันหิว ไม่ให้ร้องไง!
มินีได้เข้าไปในห้องผ่าตัดกับมิคาอิลเพื่อดมยาสลบด้วย
เป็นครั้งที่ 2 ในชีวิต ที่ได้เข้าไปในห้องผ่าตัด
แต่ครั้งนี้อยากให้เป็นครั้งสุดท้าย
ครั้งแรกก็ตอนผ่าตัดคลอดและครั้งนี้ พามิคาอิลมาผ่าตัด
เวลาในการผ่าตัดร่วม 3 ชั่วโมง เรานั่งไม่ติด กระวนกระวายใจมาก
ตอนที่หมอบอกว่าการผ่าส่องกล้องใช้เวลาไม่นาน
เราก็คิดว่าไม่น่าจะเกิน 2 ชั่วโมง แต่ผ่านไป 3 ชั่วโมงกว่าจะออกจากห้องผ่า
และอีก 1 ชั่วโมงในห้องพักฟื้น แต่มินีก็ได้เข้าไปดูมิคาอิลในห้องพักฟื้น
จนมิคาอิลฟื้น และร้องไห้ตลอดเวลา เพราะเริ่มเจ็บแผล
ไปส่งมิคาอิลดมยาสลบและเข้าห้องผ่าตัด
หลังผ่าตัด
มินีเปิดดูแผลที่ผ่าตัด ตกใจมากที่เห็นแผลผ่าตัดตั้ง 3 แผล
ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงได้ผ่านานกว่า 3 ชั่วโมง
และมิคาอิลก็เจ็บแผลมากขนาดนี้ งอแงมากๆ
คืนนี้ อยู่กับมามานะมิคาอิล
ตอนกลางคืนทางโรงพยาบาลให้เฝ้าไข้ได้แค่คนเดียว
มินีไม่ได้นอนเลย มิอิลเป็นเด็กนอนซน แต่พอเขาขยับตัว
แล้วเจ็บแผล มิคาอิลก็ร้องลั่น เป็นอย่างนี้ทั้งคืนเลย
สู้ๆ คั๊บ
ป๋มเจ็บแผลคั๊บ
พอเช้ามามิคาอิลอาการดีขึ้น ฟื้นตัวเร็วมาก
ปาปากับอูมีมาเยี่ยมตอนเช้า พวกเราลองจับมิคาอิลนั่ง
ปรากฏว่านั่งได้ งอแงตอนเจ็บแผลนิดหน่อย
คุณหมอเข้ามาตรวจดูอาการ แล้วบอกว่า อาการดีขึ้นเร็วมาก
จะอนุญาตให้กลับบ้านวันนี้ แต่ต้องให้มิคาอิลฉี่เองให้ได้ก่อน
เพราะก่อนหน้านี้ มิคาอิลโดยสวนฉี่ไป
หลังจากฉี่เองได้ พวกเราก็เตรียมเก็บของ
จัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเรียบร้อยก็กลับบ้านกันเลย
มิคาอิลหายเจ็บแผลในเวลาแค่ 2 วัน
นอนกลิ้งซนได้ปรกติ หลังจากผ่าเจ็ดวัน พาเขาไปเปิดแผล
แผลแห้งดี ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี อัลฮัมดุลลิลละห์
มิคาอิลได้รับกำลังใจจากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ส่งมาให้
ทำให้มิคาอิลหายไวได้แบบนี้ ต้องขอบคุณจากใจจริงๆ
ปล. เอนทรี่นี้กว่าจะเขียนเสร็จใช้เวลานานมาก เพราะเขียนได้วันละบรรทัด งานที่ออฟฟิตค่อนข้างยุ่ง เลยไม่ค่อยมีเวลาได้เข้ามาเขียน ตอนนี้เลยอัพเดทชีวิตในบล็อกไม่ทันปัจจุบันเลย
No comments:
Post a Comment