Time 14:41LT
At Hangar 4426
DMK Airport
งานทำบุญ 40 วันของพ่อ & งานเมาลิด
หลังจากที่ผ่านพ้นช่วงเวลาที่เศร้าที่สุดในชีวิต ชีวิตเราก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป
หน้าที่ของตัวเองก็ต้องกลับมาทำให้ดีที่สุด ใช่ว่าจะลืมเรื่องพ่อ
แต่เรากลับจำสิ่งที่ผ่านของพ่อตลอดเวลา คิดถึงพ่อที่สุด แม่เองก็ยังเสียใจอยู่
วันก่อนเราพาแม่ไปเที่ยวพัทยา นั่งริมชายหาด แม่ก็น้ำตาไหล บอกว่าพ่อชอบนั่งริมหาด
เก้าอี้ผ้าใบ สั่งของกินไปเรื่อย นี่พ่อจากเราไปจะ 3 เดือนแล้วหรอ เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ
เมื่อตอนต้นเดือนกุมภา เรากลับนราฯ เพื่อทำบุญ 40 วันที่พ่อจากไป
วันนั้นแขกมาบ้านเยอะมาก เกือบ 200 คนได้ พวกเราเหนื่อยกันมาก
แต่ก็ดีใจ ภูมิใจที่พ่อเราเป็นที่รักและเคารพของคนในหมู่บ้าน
ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง และคนที่รู้จัก
เสร็จสิ้นจากงานทำบุญให้พ่อ เราสามคนพ่อแม่ลูก และแม่ของเราก็เดินทางมากรุงเทพ
แม่เรายังคงเศร้า แต่การที่แม่ได้เปลี่ยนมาอยู่ที่ใหม่ๆ อาจจะทำให้จิตใจของแม่ดีขึ้นได้บ้าง
แต่พอมากรุงเทพฯ แม่ยังคงจำภาพพ่อ ไปที่ที่เคยมีพ่อไปด้วย แม่ก็น้ำตาไหล
พูดอยู่ตลอดว่า พ่อเคยมาที่นี่ ชอบที่นี่ ชอบกินอาหารที่นี่ ถ้าพ่อได้มาด้วยก็คงจะดี
ทำเอาเราแอบน้ำตาไหลทุกครั้ง
เมื่อ 18-19 กุมภาพันธ์ 2012
ณ ระยอง
ทางบริษัทได้จัด Outting ที่ระยอง
เราตามไปช่วงเย็น เพราะเช้าเรามีไฟล์ทที่สุวรรณภูมิ ไฟล์ทนี้เป็นไฟล์ทวีไอพี
เราไปทำกับมิตซี่ ไฟล์ทค่อยข้างยุ่งนิดหน่อย แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
เสร็จจากไฟล์ทประมาณบ่ายโมงนิดๆ
รถก็มารับเรากับมิตซี่เดินทางไประยองต่อเลย
บนรถก็จะมีมิคาอิลพ่ออลันและแม่ของเราอยู่กันพร้อมหน้า
ไปถึงระยองกันประมาณสี่โมงเย็นกว่าแล้ว คนอื่นๆ ที่มากันแต่เช้า
ต่างก็ทำกิจกรรมกันสนุกสนาน เราไปถึงก็เตรียมแต่งตัวเข้างานเลี้ยงตอนกลางคืน
มีจับรางวัลต่างๆ ที่บริษัทฯ ได้เตรียมไว้ด้วย
ก่อนจะเข้าร่วมงาน เรายังพอมีเวลาพามิอิลไปเล่นน้ำทะเล
มิคาอิลสนุกใหญ่เลย โดนพี่ๆ แกล้งถมทรายที่ตัวเต็มไปหมด แต่มิคาอิลไม่ร้องนะ
แม่ไปร่วมงานเลี้ยงกลางคืน ลุ้นว่าครอบครัวเราจะได้อะไรติดมือกลับบ้าน
ปรากฏว่างานนี้ครอบครัวเราได้รางวัลเยอะแยะเลย
เริ่มต้นจากเราได้เครื่องสำอาง Origin แต่เป็นของผู้ชาย
พ่ออลันก็ได้ไปโดยปริยาย
ส่วนพ่ออลันได้กระติกน้ำร้อนดิจิตอล
แต่ของรางวัลยังไม่จบแค่นี้ เพราะมีรางวัลใหญ่รออยู่อีก
จับรางวัลจนเหลือสองรางวัลใหญ่สุดท้าย คือ
รางวัลที่สองคือ ทีวี LCD จอ 32" และรางวัลที่หนึ่งเป็นทีวี LCD จอ 42"
รุ่นใหม่ ล่าสุด
เจ้านายเป็นคนจับรางวัลใหญ่นี้ ปรากฏว่ารางวัลที่สองเป็นของ....แต่น แต้น แต๊น
คุณอลัน ..... ไชโย ชื่อสามีเราเอง
ลืมตัวกระโดดกอดสามีและลูกสุดฤทธิ์
มิคาอิลตกใจแปบนึง แล้วก็ยิ้มหัวเราะชอบใจ
เหมือนจะรู้ว่าตัวเองจะได้ทีวีมาดูการ์ตูนแล้ว
รางวัลที่หนึ่งเป็นของพี่ที่ทำงานอื่นคน
ก็สนุกสนานกันไป ได้รางวัลกลับบ้านติดมือไปด้วย อิอิอิ
วันเดินทางกลับ มีไปดูปลาที่ Aquarium Rayong
มิคาอิลเลยได้ดูปลาสวยๆ ด้วย
ก่อนไปดูปลา
ทีวีของรางวัลที่ได้มา
จบทริปนี้ อีกนึงอาทิตย์ เราก็จะไปเยี่ยมเพื่อนของพ่อที่พัทยา
25-26 กุมภาพันธ์ 2012
หลังจากที่กลับมาจากระยอง แม่ได้รับโทรศัพท์จากน้านกแฟนเพื่อนพ่อ
ว่าลุงนออาการทรุดลง ลุงนอเป็นเพื่อนกับพ่อตั้งแต่สมัยอยู่เยอรมัน
กลับมาเมืองไทยก็ไปมาหาสู่กันตลอด จนเมื่อกลางปีที่แล้ว
ลุงนอไม่สบาย แขนหัก แต่ไม่หายสักทีเลยโดนตรวจอย่างละเอียด
หมอตรวจเจอว่าลุงนอเป็นมะเร็งกระดูกระยะสุดท้าย
ซึ่งตอนนั้น พ่อเราก็ยังไปเยี่ยมเขา
ลุงนอรู้ข่าวว่าพ่อเราเสีย เขาร้องไห้โฮเลย เขาบอกว่า
คนที่ควรจะไปก่อนคือเขา ไม่ใช่พ่อของเรา
อะไรๆ ก็ไม่แน่นอนจริงๆ ชีวิตมนุษย์
หลังจากที่แม่ได้รับโทรศัพท์ แม่เลยชวนเราไปเยี่ยมเขาที่พัทยา
ไปถึงที่บ้าน ลุงนอมองหน้าเรา ลูกเรา แม่เรา เขาก็ร้องไห้
แม่ และเราก็ร้องไห้ เพราะนึกถึง และคิดถึงพ่อมาก
เราพูดถึงเรื่องพ่อ และถามทุกข์สุขกัน วันนั้นเหมือนเราได้อยู่กับครอบครัว
เพราะลุงนอก็เหมือนพ่อของเราคนนึง เห็นหน้าเขาแล้วก็คิดถึงพ่อมากๆ
on the way to Pattaya
หลังจากที่ลากลับจากบ้านลุงนอ
เราก็เดินทางไปพักที่โรงแรมที่เราได้จองไว้ในเว็ป
ห้องพักที่พัทยา มิคาอิลจะหักคอหงส์ซะแล้ววว
หักคอได้แล้ว ทำหน้าซะใจ!
พามิคาอิลนั่งริมหาด
หมดแรงสุดๆ
พักที่พัทยาแค่คืนเดียว ช่วงบ่ายๆ เราก็ขับรถกลับกรุงเทพฯ
พาแม่ไปเที่ยวครั้งนี้ ถึงแม้ว่าจะเห็นน้ำตาของแม่หลายครั้ง
เพราะนึกถึงพ่อ เห็นภาพพ่อ เวลาไปไหนมาไหน ก็จะมีพ่อไปด้วยทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้ไม่มีพ่อแล้ว แต่อย่างน้อยๆ ได้พาแม่ไปพักผ่อนบ้าง
จิตใจแม่คงจะดีขึ้น จะได้มีแรงดูมิคาอิลช่วงกลางวันเวลาเราไปทำงาน
คราวหน้าจะกลับมาเล่าเรื่องงานนะค่ะ...
No comments:
Post a Comment