ทำไฟล์ท VVIP @ ดอนเมือง

1 สิงหาคม 2554
10:40 น. ฝนพร่ำๆ (คงจะเป็นอย่างนี้ตลอดทั้งวัน)
On duty @ the office

 

เล่าย้อนไปเมื่อ 26 กรกฎาคม 2554

มีโอกาสได้ทำไฟล์ทขาออกของ VVIP โดยสายการบิน Royal Jet

เดินทางไปยังเมือง AUH, U.A.E เวลา 14:00 น.

นักบินและลูกเรือมาถึงตั้งแต่ 11:00 น.

ตอนขาเข้า มินีไม่ได้ทำในไฟล์ทขาเข้า ได้ยินว่าวุ่นวายดี

แบบนี้แหละงานของพวกเรา

แต่ขาออก เครื่องออก ช่วงเวลากลางวัน แดดเปรี้ยงมาก

ทีมของเราออกไปทำไฟล์ทกันเกือบหมด เพราะต้องช่วยกันโหลดสัมภาระ

แถมสัมภาระที่ต้องโหลดขึ้นเครื่องเยอะมากๆๆ เหนื่อยมาก

แดดก็ร้อนจริงๆ ส่วนใหญ่จะเป็นผลไม้ไทยกับดอกกล้วยไม้ทั้งนั้น

โดนแดด จนหน้าแดง ตาก็แดง

ภูมิแพ้ในตากำเริบอีกครั้ง ทรมาณที่สุดเลย

@ Parking Bay 100B

เครื่องกำลังเติมน้ำมัน เราให้บริการรถน้ำ รถส้วม

นักบิน แอร์ เตรียมเครื่องกันอย่างเมามันส์

แต่คนข้างล่างอย่างเราๆ โครตร้อนเลย หลบแดดใต้ปีกเครื่อง T_T

ถึงเวลาโหลดสัมภาระขึ้นเครื่อง น่าตกใจ

และยินดีไปในตัวที่ผลไม้ไทยเป็นที่ชื่นชอบ

ของชาวตะวันออกกลาง

แต่พวกเรา คนทำงาน โหลดของจนหมดแรง

ของเยอะมาก มีทั้งผลไม้ ดอกกล้วยไม้ มาเป็นเข่งๆกันเลยที่เดียว

พี่ๆที่มาโหลดอาหารใจดี เอาน้ำดื่ม มาให้พวกเรา คงเห็นว่าเหนื่อยกันมาก ทุกๆคน

ไปกันเป็นเข่งๆ แปลกใจที่เขาแพ็คผลไม้กันแบบนี้

เพราะมินีไม่คิดว่า เขาอาจจะไม่ได้กินตามที่เขาตั้งใจไว้

เวลาไปถึงที่ U.A.E ผลไม้อาจจะเละได้นะค่ะ ถ้าแพ็คไม่ดี

ที่ใส่สัมภาระของเครื่องทั้งสองด้านเต็ม

จนต้องเอาของทั้งหมดขึ้นไปไว้บนเครื่อง

ในครัวของเครื่อง ห้องนอนของเครื่อง

ทุกส่วนของเครื่องเต็มไปด้วยของ สวดยอดมากๆ

หลังจาก VVIP มาถึงเครื่อง เครื่องก็พร้อมที่จะออกเดินทาง

เครื่องล่าช้าไปครึ่งชั่วโมง แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี

งานนี้เล่นเอาเราหมดแรงเลยที่เดียว แต่ก็ยังสนุกกับงานเหมือนเดิม

เพียงแต่มินีไม่ค่อยได้ทำงานแบบนี้เหมือนครั้งก่อนๆ

ถ้าเครื่องมาตอนดึกๆ เราก็ไม่สามารถทำได้

ติดตรงที่เราต้องดูลูกต่อจากแม่ จนเป็นข้ออ้างของมินีว่า

มินีชอบอ้างแต่เรื่องลูก เรื่องครอบครัว ไม่ยอมมาทำโอทีเหมือนคนอื่น

ไม่ว่าใครที่จะคิดอย่างนี้ มินีไม่ติดใจ เพราะมินีไม่ได้อ้าง

แต่ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงที่มินีต้องดูลูก

คนที่รู้จักมินี เขาจะรู้ถึงภาวะที่มินีเป็นอยู่ ลูกมินีต้องพบหมอบ่อยๆ

ใครที่เคยเห็นมิอิล เขาก็จะเข้าใจ

แต่ใครที่ไม่เคยรู้ ก็อาจทำให้เขาคิดแบบนั้นได้

แต่ตอนนี้ มินีจะทำโอทีให้มากขึ้น (เงินอ่ะ ใครๆ ก็อยากได้)

มินีเองก็อยากได้ มิอิลกินนมดุ เดือนๆนึง มินีหมดกับค่านมลูกไปตั้งเยอะ

แต่บางครั้งการที่เราทำงานจนลืมคนที่เราต้องดูแล มันก็ไม่ถูกต้อง

มินีเกรงใจแม่ เขาอุตสาห์ดูลูกให้ในตอนกลางวัน

ช่วงกลางคืน มินีก็ไม่อยากจะกวนแม่อีก มิอิลเองก็ตื่นมากินนมบ่อย

แต่ตอนนี้ มินีจะฝากลูกไว้กับคุณอลัน เวลาต้องทำไฟล์ทดึกๆ

อย่างน้อยๆ เขาจะทำมีโอกาสได้ดูแลลูกไปในตัว (แผนนี้ค่อนข้างเวิรค์นะ อิอิอิ)

เหมือนตอนนี้พระเจ้ากำลังทดสอบกำลังใจของมินี มินีไม่เคยหมดกำลังใจ

อาจจะมีท้อบ้าง บ่นเรื่องงานบ้าง ก็เหมือนทุกๆคนที่บ่น มันก็เป็นเรื่องปรกติ ไม่แปลกอะไร

ดีใจที่มีน้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ยังเข้าใจมินีจริงๆ