Time 19:45
@ FlyawayMinee's Hourse
Neo City Village
14 Aug 2012
ขอเล่าย้อนไปเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา
วันนี้เป็นวันที่คุณครูและคุณหมอนัดฟังผลการประเมินของมิคาอิล
@วิวจากหน้าตาห้องนอน ตอนตี 5 กว่าๆ@
หลังจากที่กินข้าวซุโฮร์ตอนตี 4 กว่า ก็ไม่ได้นอน รอละหมาดซุบฮี มองพระจันทร์ที่หน้าต่างห้องนอน
พระจันทร์เหลือเสี้ยวนิดเดียวเอง รอมดอนกำลังจะจากเราไปแล้ว อยู่ๆน้ำตาก็ไหล คิดถึงพ่อจัง!
หกโมงกว่าๆ มิคาอิลก็ตื่น (เพราะเราปลุก) ต้องอาบน้ำให้มิคาอิลแต่เช้า เรามีนัดไปฟังผลกันนะ!
@แต่งตัวพร้อมไปฟังผลแล้ว@
มิคาอิลสดใสทุกวัน เมื่อรู้ว่าจะได้นั่งรถออกไปนอกบ้าน เขาจะดีใจสุดๆ
ในการประเมินครั้งนี้คุณครูก็แจ้งให้ผู้ปกครองทราบว่า ลูกใครได้เลื่อนชั้นบ้าง
ซึ่งในห้องเด็กดักแด้ (ชื่อห้อง "ดักแด้) มีทั้งหมด 11 คน
มีเด็กที่สามารถเลื่อนชั้นไปเรียนห้องเด็กผีเสื้อแค่ 3 คนเท่านั้น
และมิคาอิลก็เป็น 1 ใน 3 คนนั้นด้วย ก็จะมีพี่ปุ่น น้องเพิร์ล และมิคาอิล
คุณครูต่าย เป็นคุณครูประจำชั้น และเป็นนักกายภาพบำบัด ได้ประกาศผลการประเมิน
และแล้วก็มีชื่อเด็กชายมิคาอิลด้วย แม่นีแอบดีใจ (ในใจ) แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมาก
แต่ก็แอบเป็นห่วงว่า มิคาอิลจะไปอยู่ร่วมชั้นกับเด็กที่โตกว่านั้นได้มั้ย?
สาเหตุที่แอบเป็นห่วงคือ มิคาอิลยังเดินเองไม่ได้เลย
ซึ่งก็เป็นปัญหาที่แม่นีกับพ่ออลันเป็นห่วงมากๆ
ครูต่ายได้แจ้งคร่าวๆ ว่า เด็กที่เลื่อนชั้นไปอยู่ห้องเด็กผีเสื้อ ต้องเตรียมอะไรบ้าง
สิ่งแรก คือ เด็กทุกคนต้องสะพายเป้เอง
ในเป้จะต้องมีเสื้อผ้าไว้เปลี่ยน 1 ชุด และนมกล่อง 1 กล่อง สมุดบันทึกของตัวเอง
สิ่งที่สอง คุณครูจะไม่อนุญาตให้เด็กใส่ผ้าอ้อมสำเร็จรูประหว่างอยู่ในชั้นเรียน
จุดประสงค์ก็เพื่อต้องการให้เด็กฝึกการควบคุมระบบขับถ่าย
แม่นีได้ยินแบบนี้แล้ว แอบเครียดเลย ปรกติก็ฝึกให้มิคาอิลไม่ใส่ผ้าอ้อมสำเร็จรูปนะ
แต่เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แล้วมิอิลก็ไม่เคยที่จะบอกว่าปวดฉี่
หรือปวดอึเลยนึกจะฉี่ก็ฉี่เลย แต่ยังไม่เคยที่จะอึตอนที่ไม่ใสผ้าอ้อมสำเร็จรูปนะ
เพราะมิคาอิลจะเบ่งอึจนเราสังเกตุได้ว่าเขาปวดอึ เลยอุ้มเขาไปนั่งโถส้วมได้ทันทุกครั้ง
ครูต่ายบอกว่าจะเลอะก็ปล่อยให้เลอะ เขาไม่ว่า เฮ้อออ! ก็ยังแอบเครียดอยู่ดี
หลังจากผู้ปกครองมากันจนเกือบครบ ครูต่ายเริ่มชี้แจงการดูแล เอาใจใส่ของเด็กๆ
แนะนำวิธีการเลี้ยงดู และสังเกตุการณ์ของพฤติกรรมของเด็กพิเศษในคลาสนี้
ซึ่งมีประโยชน์มากๆ ทำให้เราได้รู้ว่าเราควรจะดูแลเขายังไง
เพื่อที่จะให้เขาสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ในอนาคต
หลังจากนั้นครูต่ายก็ให้ผู้ปกครองทุกคนที่เข้ามาประชุมได้พูด
เสนอความคิดเห็น แนะนำ แชร์เรื่องการดูแลเลี้ยงดูลูกที่บ้านว่าเลี้ยงยังไง
เพื่อเป็นวิทยาทานให้กับทุกคนที่มาประชุมครั้งนี้
แม่ๆทุกคนได้ให้แนวคิด แนวทางการเลี้ยงดูลูกในแบบที่แตกต่างกัน ซึ่งอันไหนที่เราคิดว่าดี
เราก็ลองเอามาใช้กับลูกเราที่บ้าน ซึ่งมันก็ได้ผลดีทีเดียว
@well done, my boy@
เสร็จจากประชุมประมาณเที่ยงกว่าๆ เราแวะไปละหมาดที่ Central World
สามีตั้งใจจะไปถอยมือถือใหม่ด้วย
@Sony Xperia S@
สุดท้ายก็ได้มาครอบครองจนได้ เขาตั้งสินใจเป็นปีแล้ว ว่าจะซื้อรุ่นนี้ (คิดนานไปมั้ย?)
17 Aug 2012
วันนี้พวกเราจะออกเดินทางกลับไปนราธิวาสแล้ว
ไปถึงสนามบินตอน 9 โมงกว่าๆ เช็คอินเรียบร้อยก็เข้าไปรอข้างในเลย
อยากจะบอกว่า ทั้งไฟล์ท ล้วนแต่เป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตาทั้งนั้น
เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียบมัธยมบ้าง เพื่อนที่เรียนด้วยกันบ้าง
นราธิวาสจังหวัดเล็กนิดเดียว ไปไหนก็รู้จักกันหมด
ทุกคนล้วนแต่มีจุดประสงค์เดียวกันคือ
กลับไปร่วมฉลองวันตรุษอิดิลฟิตรีกับครอบครัว
ถึงนราธิวาสเที่ยงกว่าๆ พี่ชายคุณสามีมารับที่สนามบิน
มิคาอิลถึงบ้านเห็นหน้าอูมี (คุณยาย) ดีใจใหญ่ ยื่นมือขอให้อุ้ม
สงสัยจะคิดถึงอูมีมากๆ เพราะอูมีหนีกลับไปนราฯตั้งเกือบ 1 เดือน
เย็นวันนั้นหลังจากที่ละศีลอด ทุกคนนั่งลุ้นว่า วันที่ 18 จะเป็นวันอีดมั้ย?
แต่สุดท้ายท่านจุฬาฯก็ได้ประกาศว่าไม่มีผู้ใครพบเห็นดวงจันทร์
เลยทำให้พวกเราต้องถือศีลอดอีก 1 วัน และวันตรุษอิดิลฟิตรีจะตรงกับวันที่ 19 สิงหาแทน
19 Aug 2012
Selamat Hari Raya Idilfitri 1433
Eid Mubarak
เป็นปีแรกที่ร่วมฉลองวันตรุษอิดิลฟิตรีโดยที่ไม่มีพ่อร่วมอยู่ด้วย
@ภาพครอบครัว ถ่ายเมื่อปี 2538@
ช่วงเช้าตั้งใจจะไปเยี่ยมพ่อที่สุสาน แต่ด้วยความที่ต้องช่วยพี่สะใภ้ทำอาหาร
เพราะมีคนมาจ้างให้ทำนาซิดาแฆ กับขนมปังหน้าไก่ เขาทำคนเดียวไม่น่าจะเสร็จทันแน่ๆ
เลยอยู่ช่วยจนเสร็จ แต่ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไปเยี่ยมพ่อแน่นอนก่อนกลับกรุงเทพฯ
รูปถ่ายส่วนมากจะอยู่ในกล้องของญาติๆ ไว้จะเอามาแปะไว้ที่หลัง
ชมภาพบางส่วนไปก่อนนะ
@มุมเดียวที่คิดว่าโอเค@
@ป๋มง่วงนอนมากครับ@
@แม่ป๋มสวยมั้ย@
@บังเอิญจับภาพครอบครัว@
@หรรษาบนรถ@
20-21 Aug 2012
ช่วงที่อยู่บ้านได้ทำอาหารกินเล่นหลายอย่าง
มีลองทำขนมดอกจอกด้วย สนุกดี
@ขนมดอกจอก@
@ผัดซีอิ้ว+ส้มตำ+ไส้กรอกทอด@
@ขนมปังหน้าไก่+ชาร้อน@
22 Aug 2012
ตื่นเช้ามาก เพราะตั้งใจจะไปเยี่ยมพ่อที่สุสาน(กูโบ) จากนั้นก็ไปเยี่ยมอาก่อนกลับไปกรุงเทพฯ
เราและอลันจะกลับมากรุงเทพฯ วันนี้แล้ว มิคาอิลยังอยู่บ้านให้คุณยายกับคุณย่าเลี้ยง
เช้าวันนี้ ก่อนจะนั่งรถไปสนามบิน มิคาอิลเห็นกระเป๋าเดินทางของแม่นีกับพ่ออลัน
มิคาอิลชี้ที่กระเป๋า แล้วชี้ที่ประตู ความหมายคือ อุ้มเขาไปด้วย
มิคาอิลยืนส่งเราหน้าบ้านไม่ร้องไห้เลย
แต่ก็ทำหน้าเสีย ประมาณว่า ทำไมไม่เอาป๋มไปด้วย
ใจหายเหมือนกัน ถึงแม้ว่าแค่อาทิตย์กว่าๆ ที่ไม่ได้อยู่กับลูก
แต่สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่ แค่วินาทีเดียวก็ทำใจไม่ได้
ด้วยความที่อูมียังมากรุงเทพฯพร้อมกับเราไม่ได้
มิคาอิลก็ยังต้องอยู่นราฯไปก่อน
เราเกรงใจที่ทำงานที่จะอุ้มลูกมาทำงานทุกวัน
วันที่ 3 กันยานี้ก็ได้เจอกันแล้วนะ คิดถึงมิคาอิลมากๆเลยนะครับ!!!
ปล. ย้อนอ่านเอนทรีนี้ทุกครั้งที่คิดถึงพ่อ รายอ อิดิลฟิตรี ปีสุดท้ายที่พ่ออยู่กับเราด้วย
No comments:
Post a Comment