@〜26 October 2017〜Tear Drops To The Land Of Siam〜@

26 Oct 2017
Time 10:25LT
Temp 30 ⁰C

บันทึกเพื่อความทรงจำ

ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มีโอกาส

เห็นพระราชพิธีที่สำคัญที่สุดของประชาชนชาวไทย

พระราชพิธีเชิญพระบรมศพไปพระเมรุมาศ

เพื่อถวายพระเพลิงพระบรมศพ

ของ

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ ๙

เอนทรี่นี้ ขอบันทึกเป็นความจดจำไปในชีวิต
ว่าเราเกิดในรัชกาลที่ ๙

พิธีกรรมที่มีมาแต่โบราณของสยามประเทศครั้งนี้
ในช่วงชีวิตของเรา คงไม่มีโอกาสได้เห็นอีกแล้ว

เช้าวันนี้ เราเปิดทีวีชมการถ่ายทอดสด
ดูความสวยงาม ละเอียดอ่อน และขั้นตอนของพระราชพิธีที่มีแต่โบราณ
เป็นพระราชเพณีของไทยมีความความสวยงามมาก

บันทึกความทรงจำของเราต่อ "พ่อหลวง"

เมื่อวัยเด็กของเรา ณ จังหวัดนราธิวาส
บ้านของเราตั้งอยู่ที่หมู่บ้านโคกเคียน ตำบลโคกเคียน
ถนนหน้าบ้านเราเป็นถนนเส้นเดียวกันจากตัวเมืองไปยังสนามบินนราธิวาส


เดือนกันยายน ทุกๆ ปี พ่อหลวงของปวงชนชาวไทย
เสด็จแปลพระราชฐานทรงประทับ ณ ตำหนักทักษิณราชนิเวศน์


เพื่อทรงเยี่ยมเยือนประชาชนชาวนราธิวาส ทุกหนแห่ง และทุกตำบล และจังหวัดใกล้เคียงพระองค์มาเพื่อดูความเป็นอยู่ของประชาชนของพระองค์มาเพื่อแก้ปัญหา และมาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนให้ดีขึ้น


เมื่อครั้งที่เราเห็นตำรวจมาคอยดูแลความปลอดภัยเส้นทางราชดำเนิน
ระหว่างสนามบินไปยังพระราชตำหนัก 
และแน่นอน ทรงเสด็จผ่านหน้าบ้านเราด้วยเรารู้เลยว่า 
ต้องมีขบวนเสด็จแน่ๆด้วยความโชคดีที่เราสามารถยืนอยู่ตรงหน้าบ้าน 
ที่ห่างจากถนนเพียงไม่กี่เมตรเท่านั้น
เราสามารถยืนรอรับเสด็จตรงหน้าบ้านได้อย่างสบาย
และสามารถมองเห็นพระพักต์ของพ่อหลวงได้อย่างชัดเจน
พระองค์ท่านทรงโบกพระหัต์ให้กับพสกนิกรที่มายืนรอชมพระบารมี


และช่วงนั้นพ่อกับแม่เราก็ได้มีโอกาสรับเสด็จที่ท่าอากาศยานนราธิวาสด้วย
และได้มีโอกาสตามเสด็จออกหน่วยร่วมกับหน่วยแพทย์หลวง
ตามหมู่บ้านที่ห่างไกลจากตัวเมือง
เด็กๆ เราไม่รู้หรอกว่าทำไมแม่เราต้องแต่งชุดพยาบาลสีขาวแขนยาวใส่ถุงน่องสีขาว หมวก จัดเต็ม 
ส่วนพ่อแต่งชุดราชการสีกากีแขนยาว ใส่หมวกด้วย
พ่อเลยเล่าให้ฟังว่านี่คือชุดรับเสด็จ 
ส่วนชุดที่พ่อเราใส่ออกหน่วยทำงานกับทีมแพทย์หลวง
คือเสื้อเชิ๊ตกระดุม แขนสั้น สีฟ้า กระเป๋าหน้าปักตรากระทรวงสาธารณสุข

@ พ่อหลวง สมเด็จพระราชินีสิริกิตต์ สมเด็จพระเทพฯ และ เจ้าฟ้าหญิงจุฬาภรณ์ 

ณ จังหวัดนราธิวาส @

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่หัวใจของคนไทยทุกดวงรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

เป็นอีกวันที่หัวใจของคนไทยแทบสลาย

แต่พระองค์ได้ทิ้งคำสอน แบบอย่างการทำความดีไว้

การใช้ชีวิตที่เรียบง่ายไว้มากมาย

คนไทยทุกคนต้องเข้มแข็ง และดำเนินชีวิตต่อไปบนพื้นฐานแห่งความดี

ตามที่พ่อหลวงของเราได้ทำเป็นแบบอย่างไว้

ด้วยรักสุดหัวใจ

เด็กนราฯ หัวใจรักในหลวง

@^^Eid Aidilfitri 1438H**สุขสันต์วันครอบครัว 25-30 มิ.ย. 60^^@

27 Jul 2017
@ Baan Koy Fon
Time:21:41LT
Temp:31C

"Selamat Hari Raya Aidil Fitri 1438H"

เอนทรีแรกของปี 2017

และขอเริ่มต้นวันดีๆ กับวันอีดฟิตรีปี 1438H

"ขอมาอัฟทั้งวาจา กาย และใจ ทุกๆคนที่นีเคยล่วงเกิน"

กลับบ้านในวันอีดปีนี้ มีความรู้สึกที่แตกต่างจากปีที่ผ่านมามาก

อาจจะต่างที่ยังขาดญาติพี่น้องอีกหลายคนที่ไม่ได้พบเจอ

ด้วยความห่างที่อยู่ไกลกันคนละขั่วโลก
ปีนี้พี่สาวจากออสเตรเลียกลับมาเยี่ยมบ้าน

แต่พี่ชายกับน้องชายที่สวีเดนไม่ได้กลับ

นี้ก็เป็นปีที่ 6 ที่เราไม่มีพ่ออยู่ร่วมฉลองวันอีด

ถ้าพ่ออยู่ เช้าของวันอีด พ่อจะตื่นมาอาบน้ำแต่เช้า

เตรียมชงชา และอาหารเช้า เพราะเป็นเช้าวันแรก

ที่เราจะได้ทานอาหารร่วมกัน หลังจากที่ถือศีลอดมาตลอด 1 เดือน

คิดอีก ก็คิดถึงอีก คิดถึงสุดหัวใจ

นีกลับบ้านตรงกับวันอีดเลย คือเรื่องของเรื่องจองตั๋วผิด

คิดว่าวันที่ 26 มิถุนายน 60 จะเป็นวันอีด 

นีกับคุณอลันเลยตัดสินใจจองตั๋วในวันที่ 25 มิถุนายน

สิ่งที่น่าเสียดายคือ พวกเราไม่ได้ละหมาดในวันอีด 

ทั้งๆ ที่เราไม่เคยจะพลาดเลย

25 Jun 17

@ Suvannaphumi Airport @

หลังจากที่พวกเราตื่นมาละหมาดซุบฮฺ 

พวกเราก็เตรียมตัวออกจากไปเดินทางไปสุวรรณภูมิกันเลย

อยากถึงสนามบินไวๆ เพราะเราไม่ได้เตรียมทำอาหารเช้าที่บ้าน 

ตั้งใจจะทานที่สนามบินแบบไม่รีบมาก เช้านี้มิคาอิลไม่งอแง ยอมตื่นไว

 @ Food Zone @

พวกเราแวะทานอาหารเช้ามื้อแรกของเดือนเซาวาล 

ความรู้สึกยังคงแปลกๆ เพราะเราไม่ได้นั่งทานอาหารเช้าแบบนี้มาเดือนนึงเลย

อาหารที่ทาน ก็ง่ายๆ เป็นครัวซองค์ กับขนมปังซินนามอนโรล 

ราคาค่อนข้างแพง แต่กาแฟสดอร่อยมาก 

ทานอาหารแบบนี้ คิดถึงสวีเดน เพราะที่นั้นเป็นเจ้าต้นตำรับ Swedish Cinnamon Bun

และคิดถึงกาแฟหอมๆ แบบนี้ที่เมลเบิร์นมากๆ โดยเฉพาะร้านกาแฟในตรอกซอยเล็กในตัวเมือง

 @ Our BF @

หลังจากทานเสร็จ เราเดินไปที่เกท ไม่นานก็เรียกให้ Boarding

ลืมเล่าเรื่องความน่ารักของสายการบินไทยสมาย

คือ ตอนที่นีไปเช็คอิน มิคาอิลมีบัตรประจำตัวผู้พิการ 

นีใช้บัตรนี้ในการเช็คอินตลอด เพราะไม่อยากถือสูติบัตร 

เพราะช่วงหลังๆ ทางสายการบินและสนามบินต้องแสดงใบสูติบัตรตัวจริง 

ไม่ค่อยเมคเซนนะ เพราะตัวจริงมันแผ่นใหญ่มาก จริงๆใช้ตัวสำเนาก็น่าจะได้ 

แต่เขาไม่ยอมแล้วช่วงหลังมานี้ แต่เราไม่เคยได้ใช้กับเขาหรอก

ใช้แต่บัตรผู้พิการ ง่าย และสะดวกดี

พอไปเช็คอิน พนักงานเห็นบัตรฯ แล้วถามเราว่า ต้องการความช่วยเหลือมั้ย?

น้องมีอาการอะไรที่เขาควรจะทราบมั้ย นีก็แจ้งว่า น้องไม่มีอาการอะไร

ความช่วยเหลือก็ไม่ได้ร้องขอ เพราะนีอยากให้มิคาอิลเดินเอง จะได้เดินเก่งๆ

เจ้าหน้าที่ที่เช็คอิน มีการแจ้งโทรประสานในหลายส่วนให้รับทราบ

พอเราไปถึงเกท ก็ได้รับความสะดวก และมาคอยดูแลดีมากๆ 

รวมถึงที่นั่ง ที่จะจัดที่ใหม่ หากเราต้องการเปลี่ยน โดยไม่ได้คิดค่าใช้จ่ายใดๆ

แต่เราไม่ได้ขอเปลี่ยนใดๆ ซึ่งประทับใจทุกครั้งที่นั่งไทยสมาย

หากเป็นสายอื่น เคยโดนจับแยกที่นั่งกับลูก 

ซึ่งเป็นเด็กพิเศษอยู่แล้ว สาเหตุเพราะไม่ได้ซื้อที่นั่ง

ถ้าจะขอความช่วยเหลือจริงๆ ทุกอย่างต้องจ่ายเองหมดเช่นกัน

 @ มีอาหารเสริฟร้อนๆ ชา กาแฟ พร้อม @

ชั่วโมงบิน 1:30ชม. ก็ถึงที่สนามบินนราธิวาสแล้ว 

ทะเลนราธิวาสสวยไม่แพ้ที่ใดเลยนะค่ะ

@ คิดถึงบ้านจับใจเลย @

ถึงบ้านแล้ว มีญาติๆ อยู่กับเต็มเลย มีอาหารเยอะแยะเต็มไปหมด

รูปถ่ายที่ได้ถ่ายอยู่ในกล้องของญาติๆ นีไม่ได้ถ่ายในกล้องของนีเลย

แต่นีบันทึกความประทับใจ และความรักที่ทุกคนมีให้แก่กันไว้ในใจแล้วล่ะ

26 Jun 2017

วันที่สอง ณ บ้านคอยฝน

 @ บ้านคอยฝน @

หลายคนอาจจะรู้ว่าทำไมต้องเป็นชื่อบ้านคอยฝน

แต่บางคนอาจจะงงว่าเพราะอะไรถึงตั้งชื่อนี้

สาเหตุเพราะตอนที่พ่อบ้านสร้างบ้านหลังนี้ ประปายังเข้าไม่ถึง

พ่อเลยใช้วิธีการกักน้ำจากน้ำฝนไว้ใต้บ้าน โดยถมดินให้สูงกว่า 2 เมตร

และสร้างที่กักเก็บน้ำฝนใต้บ้าน เมื่อฝนตก น้ำฝนจะไหลลงเข้าที่เก็บน้ำ

แล้วใช้เครื่องสูบน้ำดูดน้ำใต้บ้านมาใช้

นั้นหมายความว่า บ้านเราจะมีน้ำใช้ก็ต้องรอฝนตกลงมา

จึงเป็นที่มาของ บ้านคอยฝน

พ่อเอาความรู้ของสาธารณสุขที่พ่อทำงานเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขตลอดชีวิต

มาใช้และวางระบบน้ำในบ้านหลังนี้ จนตอนนี้ เรามีประปาใช้แล้ว 

แต่น้ำฝนยังคงมีเก็บไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน และที่สำคัญ บ้านของเราเย็นมากๆ

 @ ร่มรื่น @

บ้านเราจะร่มรื่นจากต้นไม้ของแม่ที่ปลูกเองทั้งหมดเช่นกัน

 @ อาหารเช้าเรียบง่ายกับคุณยาย หรือ ยายทวดของมิคาอิล @

ยายของนีอายุ 90 กว่าปีแล้ว ท่านยังแข็งแรง ยังคุยรู้เรื่อง

ยังเดินได้ หูได้ยินชัดเจน เป็นคนแก่ที่สุขภาพดีมากๆ 

แม้อายุจะมากแล้วก็ตาม ท่านมีลูก 3 คน แม่นีเป็นลูกคนกลาง

ลูกๆคนอื่นของท่านเสียไปหมดแล้ว เหลือแม่ของนีคนเดียว

ที่ยังมีโอกาศดูแลท่านได้ใกล้ชิดแบบนี้

บางทีเราก็อดคิดไม่ได้ว่า ยามเราแก่เฒ่า 

เราจะมีลูกหลานมาดูแลแบบนี้มั้ยหน๊าา?

@ น้อง Grey @

สมาชิกใหม่ของบ้าน ซนมากๆ แต่ก็น่ารักมากๆเช่นกัน

27 Jun 17

วันนี้มีโอกาสไปเยือนเมืองปัตตานีแบบไม่ตั้งใจ

แวะถ่ายรูปที่มัสยิดกลางของเมืองปัตตานี

เป็นมัสยิดที่สวยงาม และสงบเงียบมากๆ

ไว้นีจะเอารูปมัสยิดมาแปะเพิ่มนะค่ะ



คืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

@ มัสยิดกลางเมืองปัตตานี @

มีความสุขมากๆนะค่ะ

What A Wonderful World x Can't Help Falling In Love (mashup cover) Reneé Dominique