1 สิงหาคม 2554
10:40 น. ฝนพร่ำๆ (คงจะเป็นอย่างนี้ตลอดทั้งวัน)
On duty @ the office
เล่าย้อนไปเมื่อ 26 กรกฎาคม 2554
มีโอกาสได้ทำไฟล์ทขาออกของ VVIP โดยสายการบิน Royal Jet
เดินทางไปยังเมือง AUH, U.A.E เวลา 14:00 น.
นักบินและลูกเรือมาถึงตั้งแต่ 11:00 น.
ตอนขาเข้า มินีไม่ได้ทำในไฟล์ทขาเข้า ได้ยินว่าวุ่นวายดี
แบบนี้แหละงานของพวกเรา
แต่ขาออก เครื่องออก ช่วงเวลากลางวัน แดดเปรี้ยงมาก
ทีมของเราออกไปทำไฟล์ทกันเกือบหมด เพราะต้องช่วยกันโหลดสัมภาระ
แถมสัมภาระที่ต้องโหลดขึ้นเครื่องเยอะมากๆๆ เหนื่อยมาก
แดดก็ร้อนจริงๆ ส่วนใหญ่จะเป็นผลไม้ไทยกับดอกกล้วยไม้ทั้งนั้น
โดนแดด จนหน้าแดง ตาก็แดง
ภูมิแพ้ในตากำเริบอีกครั้ง ทรมาณที่สุดเลย
@ Parking Bay 100B
เครื่องกำลังเติมน้ำมัน เราให้บริการรถน้ำ รถส้วม
นักบิน แอร์ เตรียมเครื่องกันอย่างเมามันส์
แต่คนข้างล่างอย่างเราๆ โครตร้อนเลย หลบแดดใต้ปีกเครื่อง T_T
ถึงเวลาโหลดสัมภาระขึ้นเครื่อง น่าตกใจ
และยินดีไปในตัวที่ผลไม้ไทยเป็นที่ชื่นชอบ
ของชาวตะวันออกกลาง
แต่พวกเรา คนทำงาน โหลดของจนหมดแรง
ของเยอะมาก มีทั้งผลไม้ ดอกกล้วยไม้ มาเป็นเข่งๆกันเลยที่เดียว
พี่ๆที่มาโหลดอาหารใจดี เอาน้ำดื่ม มาให้พวกเรา คงเห็นว่าเหนื่อยกันมาก ทุกๆคน
ไปกันเป็นเข่งๆ แปลกใจที่เขาแพ็คผลไม้กันแบบนี้
เพราะมินีไม่คิดว่า เขาอาจจะไม่ได้กินตามที่เขาตั้งใจไว้
เวลาไปถึงที่ U.A.E ผลไม้อาจจะเละได้นะค่ะ ถ้าแพ็คไม่ดี
ที่ใส่สัมภาระของเครื่องทั้งสองด้านเต็ม
จนต้องเอาของทั้งหมดขึ้นไปไว้บนเครื่อง
ในครัวของเครื่อง ห้องนอนของเครื่อง
ทุกส่วนของเครื่องเต็มไปด้วยของ สวดยอดมากๆ
หลังจาก VVIP มาถึงเครื่อง เครื่องก็พร้อมที่จะออกเดินทาง
เครื่องล่าช้าไปครึ่งชั่วโมง แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี
งานนี้เล่นเอาเราหมดแรงเลยที่เดียว แต่ก็ยังสนุกกับงานเหมือนเดิม
เพียงแต่มินีไม่ค่อยได้ทำงานแบบนี้เหมือนครั้งก่อนๆ
ถ้าเครื่องมาตอนดึกๆ เราก็ไม่สามารถทำได้
ติดตรงที่เราต้องดูลูกต่อจากแม่ จนเป็นข้ออ้างของมินีว่า
มินีชอบอ้างแต่เรื่องลูก เรื่องครอบครัว ไม่ยอมมาทำโอทีเหมือนคนอื่น
ไม่ว่าใครที่จะคิดอย่างนี้ มินีไม่ติดใจ เพราะมินีไม่ได้อ้าง
แต่ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงที่มินีต้องดูลูก
คนที่รู้จักมินี เขาจะรู้ถึงภาวะที่มินีเป็นอยู่ ลูกมินีต้องพบหมอบ่อยๆ
ใครที่เคยเห็นมิอิล เขาก็จะเข้าใจ
แต่ใครที่ไม่เคยรู้ ก็อาจทำให้เขาคิดแบบนั้นได้
แต่ตอนนี้ มินีจะทำโอทีให้มากขึ้น (เงินอ่ะ ใครๆ ก็อยากได้)
มินีเองก็อยากได้ มิอิลกินนมดุ เดือนๆนึง มินีหมดกับค่านมลูกไปตั้งเยอะ
แต่บางครั้งการที่เราทำงานจนลืมคนที่เราต้องดูแล มันก็ไม่ถูกต้อง
มินีเกรงใจแม่ เขาอุตสาห์ดูลูกให้ในตอนกลางวัน
ช่วงกลางคืน มินีก็ไม่อยากจะกวนแม่อีก มิอิลเองก็ตื่นมากินนมบ่อย
แต่ตอนนี้ มินีจะฝากลูกไว้กับคุณอลัน เวลาต้องทำไฟล์ทดึกๆ
อย่างน้อยๆ เขาจะทำมีโอกาสได้ดูแลลูกไปในตัว (แผนนี้ค่อนข้างเวิรค์นะ อิอิอิ)
เหมือนตอนนี้พระเจ้ากำลังทดสอบกำลังใจของมินี มินีไม่เคยหมดกำลังใจ
อาจจะมีท้อบ้าง บ่นเรื่องงานบ้าง ก็เหมือนทุกๆคนที่บ่น มันก็เป็นเรื่องปรกติ ไม่แปลกอะไร
ดีใจที่มีน้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ยังเข้าใจมินีจริงๆ
